ขั้นตอนที่ 2 จะเป็นการพัฒนาขั้นตอนแรกของ NI ซึ่งควบคู่ไปกับ N-II ที่ทดสอบแล้วจะให้มวลยกขึ้นทั้งหมด 2,100 เมตริกตัน และนำ 80 เมตริกตันเข้าสู่วงโคจรระดับต่ำของโลก ภารกิจสำหรับ NI จะรวมถึงการลาดตระเวนทั่วโลก การต่อต้านดาวเทียม ขีปนาวุธต่อต้านขีปนาวุธ ยานอวกาศสกัดกั้นเพื่อนัดพบ ตรวจสอบ และทำให้ดาวเทียมศัตรูเป็นกลาง และดาวเทียมต่อต้านนิวเคลียร์ โปรแกรมนี้สามารถดำเนินการได้ด้วยต้นทุนและความเสี่ยงขั้นต่ำ NK-9 จะทำการบินทดสอบภายในสิ้นปี 2506 ใน R-9M ICBM ที่ปรับปรุงแล้ว หากกองทัพไม่สามารถสร้างฐานยิงใหม่ได้ Korolev เสนอว่า N-II สามารถประกอบในโรงประกอบ R-7 MIK ที่มีอยู่ และปล่อยจากแท่นปล่อย R-7 สองแท่นที่ Baikonur, LC-1 และ LC -31. การใช้แนวทางลดอัตรานี้สามารถพัฒนา N-II ได้ในราคา 2 ล้านรูเบิล และให้ความมั่นใจอย่างแท้จริงว่า NI จะประสบความสำเร็จ Korolev สัญญาว่าหากได้รับการแจ้งล่วงหน้า NI จะทำการบินครั้งแรกภายในสิ้นปี 2507 หรือต้นปี 2508 แม้จะมีการอุทธรณ์นี้ซึ่งกำหนดโครงการที่สามารถ จรวด ค้นพบและขจัดปัญหาที่ NI พบในภายหลัง แต่กองทัพก็ไม่สนับสนุน Chelomei ได้รับมอบหมายให้ดำเนินการต่อในวันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2505 เพื่อพัฒนาจรวด UR-500 สำหรับข้อกำหนดของ GR-2 ความพยายามครั้งต่อไปของ Korolev ที่จะได้รับการสนับสนุนทางทหารสำหรับการพัฒนา NI คือโครงการ Orbitalniy Poyas (OP -Orbital Belt) ที่ยอดเยี่ยมของเขาในวันที่ 20 เมษายน 1962 การคาดการณ์ริเริ่มการป้องกันเชิงกลยุทธ์ของ Ronald Reagan ภายใน 25 ปี เขาวาดภาพพื้นที่โซเวียตที่อยู่ยงคงกระพัน กองกำลังลาดตระเวนสวรรค์ NI ขนาดใหญ่สองถึงสามแห่งที่เปิดตัวสถานีทหารประจำการจะควบคุมกลุ่มสินทรัพย์ทางยุทธศาสตร์ ดาวเทียมที่ใช้พลังงานนิวเคลียร์แบบจีโอซิงโครนัสจะให้การสื่อสารที่ปลอดภัย ยานอวกาศสอดแนมที่ขับด้วยนักบินจะทำให้ข้าศึกประหลาดใจ สังเกตการเตรียมการทางทหารโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า สถานีโคจรจะให้การสังเกตอย่างต่อเนื่องของอาณาเขตของบล็อกจักรวรรดินิยม พวกเขาจะควบคุมสปุตนิกต่อสู้ ซึ่งเป็นยานต่อต้านดาวเทียมที่คล่องแคล่วซึ่งจะควบคุมท้องฟ้าจากระดับความสูง 300 ถึง 2,000 กม