ได้อย่างไร กลุ่มเด็กเล็กนั่งไขว่ห้างกับครู Steve Mejía-Menendez บนพรมทรงกลม เขาเป็นครูเตรียมอนุบาลที่วิทยาเขตของ Lee Montessori Public Charter School ในตะวันออกเฉียงใต้ของวอชิงตัน ดี.ซี. และแม้ว่าฉันจะมาที่นี่เพื่อพบเขา แต่ฉันก็แทบไม่เห็นเขาเพราะเขาอยู่ในระดับสายตากับนักเรียนของเขา อย่างที่คุณสตีฟรู้จักที่นี่ กำลังพูดคุยกับนักเรียนสองสามคนผ่านบทเรียนเรขาคณิต เมื่อนักเรียนอีกคนเดินเข้ามาถามคำถามที่ไม่เกี่ยวข้อง ความว้าวุ่นใจแบบนี้เกิดขึ้นตลอดเวลาในห้องเรียนทั่วสหรัฐอเมริกา คุณสตีฟไม่เสียสมาธิ เขาใช้ภาษามือแบบอเมริกันเพื่อพูดว่า รอ - ฝ่ามือหงายขึ้น นิ้วกระดิก - และเด็กก็รออย่างเงียบ ๆ เมื่อบทเรียนมาถึงจุดที่หยุดตามธรรมชาติ ความสนใจ นักเรียนจะได้รับเชิญให้ถามคำถามของเขา และนายสตีฟตอบอย่างเงียบ ๆ ด้วยการผงกหัวพร้อมกับกำปั้น ซึ่งเป็นภาษามือที่แปลว่า ใช่ กะพริบตา คุณอาจพลาดการโต้ตอบทั้งหมด ที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน แต่ Mr. Steve ใช้ ASL เป็นส่วนหนึ่งของแนวทางที่กว้างขึ้นเพื่อลดเสียงรบกวนในห้องเรียน และเงียบลงอย่างเห็นได้ชัด ไม่มีใครพูดได้ดังกว่าสิ่งที่โรงเรียนมอนเตสซอรี่มักเรียกกันว่า เสียงครวญคราง